وبلاگی برای تمام دوستان

اختصاصی بصیرت:از نگاه کلان آمریکا به تحولات منطقه، سرعت رویدادها و ماهیت آن، با مولفه های مطلوب آمریکا و هم پیمانان آنها، بسیار متفاوت است و بسیار سریع تر از آن حرکت می کند. وقتی آمریکایی ها در آلماتی در قالب 1+5 در مذاکره با ایران حاضر می شوند، در چهره مذاکره کننده ایرانی، نقش مولفه های قدرت ناشی از قدرت مدیریت ایران در تحولات منطقه ای و منحنی پرشتاب آسیب هم پیمانان و پروژه های آنان را حس می کنند. به همین دلیل است که درخواست آنها برای مذاکره جمعی و یا انفرادی با ایران و یا مذاکرات آژانس با ایران، با فوریت و عجله همراه است. ولی در خصوص تحولات منطقه ای مانند سوریه، به دنبال تعویق مذاکره و بازسازی و ساماندهی اوراق بازی خود هستند تا از سیر شکست های چند ماه اخیر در سوریه بکاهند.با اینکه کری و لاوروف در برلین بر یک روند سیاسی حل و فصل بحران سوریه توافق کرده اند و آمریکایی ها پیش شرط حذف بشار اسد را کنار گذاشته اند، با ارزیابی از مذاکرات هسته ای در آلماتی، نوع بازی در سوریه نیز تغییر می کند. آمریکایی ها که مدت ها است از نگرانی حضور القاعده در سوریه دم می زنند و در یک برآورد واقعی، براندازی نظامی در سوریه از طریق حضور فعال و موثر القاعده را برای خود خسارت و نقض غرض ارزیابی می کنند، هم به طرح های سیاسی مطرح شده دست رد می زنند و هم برخلاف ژست های قبلی، در دیدار کری از شرکای حاشیه خیلج فارس، بر راهکار نظامی تأکید می کنند و تسلیح تروریست ها را در وظایف جدی خود قرار می دهند.کاملاً آشکار است که آمریکایی ها نمی خواهند در شرایطی که ارتش سوریه در مناطق مختلف در حال پیش روی است و تکیه گاه القاعده ای آمریکا نیز غیرقابل اعتماد است، بر سر میز مذاکره بنشیند و لذا پاسخ منفی به طرح های موجود سیاسی و حتی آنچه معاذالخطیب ارائه کرده، می دهند. رویکرد جدید این است که هم در صحنه میدانی باید تغییرات مطلوب حاصل شود و هم از سرعت پیش روی ارتش سوریه جلوگیری به عمل آید و سپس، با اوراق میدانی و فشارهای خارجی، بر سر میز مذاکره با روسیه و سوریه قرار گیرند.برای این کار، پس از پیش روی ارتش سوریه در محورهای شمال شرقی، و جنوبی حلب که راه حلب و حماه از دست تروریست ها خارج شد و پیش روی در محورهای مرزی حمص و ادلب و جنوب غربی دمشق، نیروهای تروریست اعم از ارتش حر و القاعده به سمت شهر الرقه حرکت کرده و آن را اشغال می کنند، البته تجربه تروریست ها برای نگهداشتن مناطق شهری تا به حال موفقیت چندانی نداشته و همراه با تلفات سنگین ناچار به ترک این مناطق شده اند. ولی اهمیت اقدام اخیر این است که در جغرافیای نزدیک به دیرالزور و مرزهای عراق قرار می گیرند که یک پیوند جغرافیایی بین این مناطق و مناطق سنی نشین عراق، ظرفیت جدیدی از درگیری های خونین را شکل خواهد داد و کار را برای ارتش سوریه سخت می کند.

     در راهبرد عملیاتی- میدانی جدید آمریکا و شرکای منطقه ای آن، حرکت به سمت وضعیتی که بتوانند بخشی از سرزمین سوریه را در اختیار گرفته و از آن دفاع کنند و مدل عملیاتی لیبی را مقدمه مدل مذاکراتی یمن قرار دهند وجود دارد. به همین دلیل بر اساس اعلام فرماندهی ارتش آزاد، این نیروها، نیازمند سلاح های ضد زره و موشک های هوایی و سلاح های نیمه سنگین و سنگین هستند تا بتوانند در مقابل ارتش سوریه دوام بیاورند. این نیاز موجب شد تا آمریکا در نشست رم رسوایی همکاری با تروریست ها را بپذیرد و با کمک های جدید 60 میلیون دلاری که به نام حمایت های غیرجنگی یا غیرنظامی از آن یاد می شود، در کنار خریدهای نظامی قطر و عربستان از انگلیس و فرانسه که قرار است سلاح های پیشرفت و موثری تهیه و در اختیار گروه های تروریستی قرار گیرد، امید به تغییر موازنه را در خود و شرکای منطقه ای کند. برای هدفمند کردن ارسال سلاح، آمریکایی ها در اردن و ترکیه، دست به آموزش های ویژه برای به کارگیری موشک های استینگر و جنگ افزارهای جدید زده اند. نکته مهم در این زمینه این است که موج های گسترده از القاعده که از کشورهای غربی و یا عربستان و دیگر کشورهای عربی به سوریه وارد شده اند، دغدغه های امروز این کشورها را بسیار کاهش داده که از این جهت بسیار خرسند هستند، ولی نگرانی آنها این است که با پایان بحران سوریه، این گروه ها به کشورهای شان بازمی گردند و ویروس القاعده، با پتانسیل جدید و تجربیات جنگی در سوریه، مشکلات عمیق تری برای آنها پدید می آورند. از این رو خلاصی از دست القاعده از دو منظر برای آنها اهمیت دارد. ابتدا اینکه این نیروها به کشورهای شان بازنگردند و سپس اینکه در درون سوریه، از شرایط برتر به حداقل های قابل تحمل، تنزل یابند. این چالش نشان می دهد که آمریکایی ها، عجله زیادی برای نتیجه فوری در سوریه ندارند و نگاه اصلی آنها به موعد انتخابات 2014 در سوریه است. از نگاه اسرائیلی، عربی، ترکی و تروریست ها، روند موفقیت های ارتش سوریه غیرقابل تحمل است و این نگرانی تا جایی است که صهیونیست ها، انگلیسی ها و ترک ها، حاضرند، بجزه اقدامات عملیاتی- امنیتی قبلی که برروی مراکز ویژه نظامی متمرکز بود، در عملیات های جاری نیز مشارکت جویند و یا امکان یک شوک امنیتی و نظامی در سوریه را فراهم کنند. مواضع اخیر صهیونیست ها، قطری ها، سعودی ها که منتهی به مواضع کری در عربستان و قطر شد، حاکی از نگرانی فوق است.

منبع: سایت بصیرت